Με ένα οργισμένο ποίημα παίρνει θέση για την κρίση στην Ελλάδα ο νομπελίστας Günter Grass. Η Ευρώπη διαπομπεύει τη χώρα όπου κάποτε γεννήθηκε η ευρωπαική ιδέα,της στερεί τα δικαιώματά της και την καταδικάζει σε φτώχεια,όπως καταγγέλει.Ο ποιητής δείχνει κατανόηση για το θυμό των Ελλήνων.
Η ντροπή της Ευρώπης.
Στο χάος κοντά,γιατί η Αγορά το θέλει
απομακρύνεσαι από τη Χώρα που σου έδωσε τη ζωή.
Ότι ψάχνεται με τη ψυχή,το θεωρούσες δεδομένο,
τώρα το αποτελειώνεις, απαξιώνοντάς το.
Ως οφειλέτης διαπομπεύεται γυμνή,υποφέρει μια χώρα,
εξαιτίας των οφειλών που λέγεται πως έχει.
Καταδικασμένη στη φτώχεια η χώρα της οποίας ο πλούτος
κοσμεί τα μουσεία :από σένα φυλαγμένα λάφυρα.
Αυτοί που με όπλο τη βία τη χώρα με τ'αγιασμένα νησιά
βασάνισαν,έφεραν στο ταγάρι της στολής τους τον Χιόλντεριν (ποιητής).
Η καρτερική ακόμα χώρα,της οποίας οι συνταγματάρχες από σένα
κάποτε ως σύμμαχοι γίνονταν ανεκτοί.
Χώρα δίχως δικαιώματα, που η ισχυρογνώμων Δύναμη
το ζωνάρι όλο και πιό σφιχτά κουμπώνει.
Πεισμωμένη μαζί σου η Αντιγόνη φοράει μαύρα και σ'όλη τη χώρα
πενθεί ο λαός,του οποίου υπήρξες φιλοξενούμενος.
Κι όμως έξω από τη χώρα οι ακόλουθοι του Κροίσου
πήραν όλο το χρυσό και αποθήκευσαν στα θησαυροφυλάκια σου.
Μέθα επιτέλους,μέθα!φωνάζουν οι μισθωμένοι χειροκροτητές των επιτρόπων
κι όμως ο οργισμένος Σωκράτης σου επιστρέφει το ποτήρι γεμάτο.
Σε χορωδία θα καταριούνται οι Θεοί,ότι είναι δικό σου,
που ο Όλυμπος τους απαλλοτριώνεται με απαίτησή σου.
Στερημένη πνεύματος θα φθίνεις, δίχως τη χώρα
της οποίας το πνεύμα εσένα,Ευρώπη, επινόησε.
Μετάφραση :*MGT*
